Kinailangan kong magblog dati para magkapag-isip. Ang pagbablog sa akin ay pag-iisip, mabuti man o masama. May mga isyu ako dati na dapat pagtuunan ng pansin, kahit pahapyaw na pansin, o palihim. Nang masagot ang mga tanong sa aking isip, nang ako ay maliwanagan, minabuti kong manahimik at namnamin ang tinamasang kasiyahan.
Ngunit minsan darating ang mga tanong na tulad ng, "Hanggang dyan lang ba ang kasiyahan mo? Alam mo ba na pwede ka pang sumaya?"
Alam ko pwede pa akong maging masmasaya. May naglalarong mga larawan sa isip ko. Hindi ko lang alam kung paano sila ikakatuparan.
-o-0-o-
May nakapagsabi sa akin na kailangan ko ng mentor.
May napili akong mentor kaso di nya alam na gagawin ko syang mentor. Hindi ko din alam kung magiging mabuting mentor sya para sa akin. Isang paraan lang para malaman: subukan. Bago ang lahat, kailangan ko muna maging maamo para makapagpaamo ng mentor.
Tingnan natin.
No comments:
Post a Comment